De participatie architect
Dat is een morele opdracht. Architectuur ontwerpen vanuit een moraal. De maatschappelijke impact van een gebouw is immers groter dan de opdrachtgever kan of wil overzien.
Of het nu nieuwbouw of transformatie betreft, in beide gevallen is er overlast tijdens de bouw, verandert het straatbeeld en worden andere, of meer gebruikers, aangetrokken en wijzigt de impact van het gebouw.
In de ideale situatie profiteert niet alleen de opdrachtgever van het gebouw, maar ook de rest van de samenleving. Dat vereiste een nieuwe moraal, om een ontwerphouding met het gezicht naar de samenleving. Zo’n houding zou ontwikkeld moeten worden tijdens de opleiding. Tegenwoordig gaan steeds meer stemmen op dat de architectuuropleidingen op dit punt te kort schieten, dat ze hun opdracht verzaken. Je moet leren kijken voorbij budgeten, technische mogelijkheden en programma's van eisen. Er zijn meer aspecten of randvoorwaarden waar een gebouw aan moet voldoen. Het gaat om de maatschappelijke verantwoordelijkheid van architecten.
Bij veel architecten is het besef van die verantwoordelijkheid verwaterd met het geld dat binnen stroomde toen gebouwen tot in de hemel reikten. Vervolgens kwam de crisis en nu kijken ze niet zelden ‘identiteitsloos’ toe of hebben als ‘moraalridders’ het duurzaamheidsideaal omarmd. Maar nog even en duurzaamheid is een leeg en inhoudsloos begrip dat vooral door wet- en regelgeving wordt opgelegd en niet verankerd is. Mijn toekomstperspectief is: architecten moeten hun maatschappelijke verantwoordelijkheid overdenken. Dit zal leiden tot een hernieuwde ontwerphouding waarmee ze verrassend en doeltreffend antwoord kunnen geven; enerzijds op de vraag van de opdrachtgever en aan de andere kant op de maatschappelijke impact ervan. Het is tijd voor een nieuwe generatie architecten. Tijd voor de participatie architect!"
![De participatie architect](/sites/default/files/styles/max_350/public/oldarticleimages/header_223.jpg?itok=V3H7aOWA)
Reactie toevoegen