Gerhard Rekvelt

Participatie is een eng woord! Zeker als je constateren moet dat het een doel geworden is en niet langer een middel. 

Toen ik vijftien jaar geleden met een zak legoblokjes naar de kaartenmakers van een stedenbouwkundige afdeling van een grote randstadgemeente fietste, besefte ik me dat ik uiterst naïef was. Maar ondanks mijn naïviteit had ik het volste vertrouwen dat de workshop die ik ontwierp de neuzen van alle partijen dezelfde kant op zou krijgen. Opstandige buurtbewoners, concurrerende projectontwikkelaars, onzekere gemeenteambtenaren en ambitieuze architecten behoorden tot de stakeholders van destijds.

Het middel waar participatie mijns inzien toe dient, is het creëren van een level playing field waarop alle partijen binnen de juridische kaders optimaal tot hun recht komen. Dat kan ook betekenen dat ik de architecten bij een project vraag om een forse pas op de plaats te nemen en om bewoners voor één enkele avond in hun leven bevlogen architecten te laten zijn. Dat kunnen zij prima met een kaart van de gemeente, een zak legoblokjes en heldere werkinstructies aan de hand waarvan ze met rode oortjes ideeën voor de toekomstige bouwvolumes in hun eigen buurt uitwerken. 

De meerwaarde van mijn workshops is het gevoel van eigenaarschap dat ik creëer. Datzelfde gevoel van eigenaarschap zet vervolgens een magische interdisciplinaire samenwerking tussen alle stakeholders in gang. Dát is wat participatie mijn ogen zou moeten zijn. 

Benieuwd naar casussen al deze? Verdiep je dan in het werk dat ik en mijn zakenpartner verzetten. Houd Servicewise in de gaten!