In New York heeft de 62-jarige Anton Purisima deze maand zo’n beetje alles en iedereen voor de rechter gedaagd: de stad zelf, het openbaar vervoer, twee ziekenhuizen, de lokale bakker, een warenhuis en een Latina hondenbezitster. Volgens zijn handgeschreven aanklacht zijn de pijn en schade die zij hem hebben toegebracht zó onbeschrijfelijk groot dat die niet in geld uit te drukken zijn. En dus eist hij twee sextiljoen dollar, een 2 met zesendertig nullen – meer geld dan er op aarde beschikbaar is.
See you in court: column Rob Stark over verjuridisering bouwbranche
maandag 7 juli 2014
2 min
Zo bont als meneer Purisima het maakt, maakt de Nederlandse bouwwereld het niet. Maar wat niet is, kan nog komen. Ook in onze branche rukt de verjuridisering namelijk op. Aansprakelijkheden worden steeds harder gesteld en bij het minste of geringste vliegen de claims over tafel. Dat wil zeggen: als de partijen elkaar tenminste gevonden hebben. Vaak ook kloppen ze bij de rechter aan omdat ze in een aanbesteding buiten de boot zijn gevallen. Voordat ze überhaupt samenwerken, kruisen ze al de juridische degens.
Ons poldermodel lijkt steeds vaker te worden ingeruild voor de aanpak van onze Amerikaanse en Britse branchegenoten. Beter gezegd: ons Rijnlandse model – niet-hiërarchisch en gebaseerd op vertrouwen en samenwerken – staat onder druk van de Angelsaksische tegenhanger. Die is vooral gebaseerd op wantrouwen en is veel hiërarchischer: in de VS is er de tegenstelling tussen arm en rijk, in Groot-Brittannië die tussen de upper en lower class.
Had mijn wieg in New York gestaan, dan was wantrouwen misschien ook mijn uitgangspunt geweest. Maar mijn wieg stond in Delft. Hier polderen we, gaan we uit van het goede en hebben we de wil om er samen uit te komen. Ook dat heeft nadelen, zeker. En soms moeten ook hier de advocaten aan de bak. Maar laten we samen voorkomen dat dit ook hier de norm wordt. Dan komen we namelijk in een crisis die veel erger is dan de huidige economische, namelijk een vertrouwenscrisis.
Zo’n fundamentele aanslag op onze normen en waarden zal uiteindelijk véél meer schade toebrengen en zal veel langer duren, áls er überhaupt ooit een einde aan komt.
Reactie toevoegen