Een voorbeeldige stad
Achtereenvolgens mochten Larry Beasley, directeur stadsplanning in Vancouver, en Allan Jacobs, een stratenprofessor uit de VS die lang les gaf in Berkeley, hun mening geven over hoe Rotterdam zich moest ontwikkelen tot een moderne stad. Op een paar nuanceverschillen in hun focus na adviseerden ze eigenlijk hetzelfde. Beasley adviseerde om te verdichten met vijftigduizend inwoners en te vergroenen met vijftigduizend bomen. Jacobs vond dat verdichting en vergroening vooral moesten leiden tot betere straten.
Wat mij het meeste verbaasde in de korte gesprekken die ik met ze had, was dat zij zich erover verwonderden dat een Noord-Europese stad expertise nodig had uit de nieuwe wereld. De beste, leukste en meest leefbare steden waren toch echt in ons werelddeel te vinden, was hun overtuiging. Steden die zich ‘walkable’ hebben ontwikkeld, gewoon omdat lopen toentertijd sowieso de belangrijkste, zo niet de enige manier was om je in een stad te verplaatsen. Natuurlijk hebben veel van deze oudere steden zich in de twintigste eeuw vergist door hun openbare ruimte en vaak ook hun stadsplattegrond op de auto aan te passen. Deze steden hebben daar nu, aan het begin van de 21e eeuw, allemaal spijt van. In verschillende tempo’s zijn ze deze 20e eeuwse faux-pas aan het opruimen.
Eén stad hoeft dat niet te doen, gewoon omdat zij die fouten niet veel heeft gemaakt. Vanaf halverwege de jaren zeventig vindt men in deze stad dat openbare ruimte in principe van mensen is en niet van machines. Dat is de stad waar ik vandaan kom: Groningen. De stad waar nabijheid, beloopbaarheid en befietsbaarheid al bijna vijftig jaar het paradigma zijn voor stadsontwikkeling. Al een halve eeuw wordt daar gewerkt aan een compacte en gemengde stad. Zij - of een opportunistisch wij - weten dat dat werkt, dat je daar als stad leuker van wordt.
Het duurt denk ik niet heel lang meer of de rest van Nederland gaat dat ook inzien en zal Groningen gebruiken als een voorbeeldstad. Dan hoeven we ook geen experts meer in te vliegen. Dat scheelt een hoop CO2.
Dit artikel verscheen eerder in Stedebouw & Architectuur, editie Renovatie & Herstructurering van 2022, die op 15 juli 2022 verscheen. Je kunt de editie nabestellen. Een exemplaar kost € 25,- exclusief verzendkosten. Mail naar administratie@acquirepublishing.nl met jouw NAW-gegevens en (indien noodzakelijk) een opdrachtnummer.
Gegarandeerd alle edities van Stedebouw & Architectuur per jaar ontvangen, inclusief de Innovatiecatalogus? Neem dan een abonnement.
Meer artikelen met dit thema
Sjoerd Feenstra benoemt tot eerste stadsbouwmeester van Zwolle
31 mei 2023Meer van alles waar we minder van hebben
15 mei 2023Bouwen voor ouderen stimuleert doorstroming maximaal
9 mei 2023Habion, een woningcorporatie voor ouderen, versnelt de transformatie en nieuwbouw van woningen voor ouderen op…
Collectieve woonvormen inspireren de ‘woongemeenschap light’
11 apr 2023‘Ontroerend hoe dankbaar mensen zijn voor deze huisvesting’
20 mrt 2023Op het moment dat je dakloos wordt, valt de grond onder je voeten weg. Als je niets meer over lijkt te hebben,…
Reactie toevoegen