C2CWoning in uitvoering. Het blijkt te werken!
Als een aansprekend voorbeeld haalde ik in mijn rede John Habraken aan. Hij lanceerde in de zestiger jaren de voorloper van het ‘open bouwen’ met het boekje ‘Aap noot mies huis’. Het leidde tot de SAR ontwerpmethode, Open Bouwen en later Industrieel Flexibel Demontabel (IFD) bouwen. Het Flexibel Bouwen is inmiddels bouwbreed doorgedrongen.
Eind vorige eeuw introduceerde ik het al vaker genoemde project XX: flexibel, demontabel en vooral een gelijke levensduur van de gebruikte materialen. Voor de bouw zijn aannemers geselecteerd, toen nog op hun duurzaamheids benadering. Het is de BAM geworden. Voor en tijdens de bouw heb ik veel aandacht besteed aan het overbrengen van mijn gedachtegoed. Nadat het gebouw was gerealiseerd, hebben we het project geëvalueerd. Wat is er nu blijven hangen? Ze waren er trots op dat er in het hele gebouw geen kit was gebruikt!
Met de eerste C2C woning hebben we de C2C benadering geselecteerd in het bestek uitvoerig beschreven en toegelicht. Het blijkt te werken! Onze aannemer P&F heeft het helemaal tussen de oren. Tijdens het schrijven van deze blog wordt de verdiepingsvloer wapeningsgereed gemaakt voor de betonstort vanmiddag. Normaliter worden alle gaatjes afgedicht met PUR, maar geheel uit zich zelf wordt geen PUR gebruikt maar specie. Met enthousiasme worden de reststukken Styrofoam gebruikt om waar mogelijk minder beton toe te passen.
Alle onderaannemers worden aangesproken op hun C2C gedrag; er komen geen ‘foute’ materialen op het werk en zelfs worden ze getoetst op het verpakkingsmateriaal.
Vertegenwoordigers worden erop aangesproken en , als boemerang effect, wijzelf natuurlijk ook.
De implementatie gaat in dit geval sneller dan de vorige keer. Dat schept verwachtingen. Zal nu binnen vijfentwintig jaar het C2C gedachtegoed in de hele bouwkolom verankerd zijn?
Reactie toevoegen