Vraag 3: Rol Cradle-to-Cradle bij materialisering

Paul de Ruiter

Bouwmaterialen zullen voornamelijk in hun eigen cycli ronddraaien. Net als het aluminium van een blikje frisdrank dat voor 99 procent uit hergebruikte content bestaat. Ik geloof niet zo in het feit dat gevelmateriaal zou moeten kunnen transformeren in iets anders, zoals de C2C-filosofie dat voorschrijft. Volgens mij is dat een verlies aan materiaal en energie. Volgens de theorie hebben we genoeg energie, maar in werkelijkheid weten we die op dit moment nog niet goed te oogsten. Wel ben ik het eens met de theorie dat materiaalsamenstellingen goed te scheiden en daarmee weer eenvoudig te recyclen zijn.

Bert Lieverse

C2C krijgt een 100 procent inbreng in de gevel. De duurzaamheidsopgaaf waar we voorstaan — en die uitermate goed past bij de filosofie van de levende gevel — gaat uit van materialen uit natuurlijke bronnen, die we ‘tijdelijk lenen’. Materialen gaan terug de natuurlijke cyclus in of blijven door optimale recycling (aluminium kan net als glas, vrijwel voor 100 procent gerecycled worden) behouden voor het gebruik in gevels. Consequentie is dat materiaalgebruik wordt vervangen door materiaalbeheer.

Chris Geurts

Volgens mij blijft de rol van C2C in de nabije toekomst nog zeer beperkt. Pas als er financiële waarde wordt toegekend aan gebruik van herbruikbare materialen, en deze financiële voordelen ook terecht komen bij de beslissers, zal het belangrijker worden. Opdrachtgevers spelen daarbij een belangrijke rol. Als zij bereid zijn te investeren in hernieuwbare materialen (en daarbij helpt het als er voldoende restwaarde gegarandeerd is), dan zal het snel kunnen gaan.

Tillmann Klein

Ik zie dat toch anders. De Cradle-to-Cradle benadering is stug bezig een grotere rol te spelen bij alle disciplines, niet alleen in de architectuur en de bouwindustrie. Maar als het gaat om het huidige aanbod van bouwmaterialen — die zijn van verschillende kwaliteit, dat wil zeggen dat sommige hergebruikt kunnen worden en andere niet (misschien nóg niet).

Wij moeten nadenken over de functionaliteit ervan en de prestaties die ze leveren. Het kan verstandig zijn om een, vanuit milieuoogpunt, minder aantrekkelijk materiaal te gebruiken als het efficiënt en langdurig zijn functie kan vervullen.

Het gaat er ook altijd om hoe we de stukken aan elkaar kunnen krijgen en hoe we ze weer kunnen scheiden. Maar er is nog heel wat onderzoek voor nodig eer we de juiste middelen hebben om alle mogelijkheden op hun waarde te kunnen schatten en we in staat zijn de juiste beslissingen te nemen voor iedere specifieke functie in de bouw.

Nico Kremers jr. 

De materialisering zal aan hogere duurzaamheidseisen moeten voldoen. Dat is zeker. Maar het is wel zaak om in de regelgeving en/of rekenmodellen rekening te houden met de totale levensduur van een materiaal. Want de keuze van een materiaal hangt af van meer dan alleen het C2C niveau. Het gaat dan om vragen als:

Aan welke invloeden wordt het materiaal bloot gesteld?

Hoe verhoudt het materiaal zich tot de levensduur van het gebouw?

Hoe makkelijk is het materiaal te scheiden na sloop en wat kun je er dan nog mee?

Hoe lang en hoe vaak kunnen we het materiaal opnieuw gebruiken na het slopen van het gebouw?”

Reageren op deze discussie? Mail uw reactie naar de redactie van Stedebouw & Architectuur.