Het nieuwe Bouwbesluit slecht voor brandveiligheid

In het expertpanel dat Stedebouw & Architectuur organiseerde over brandveiligheid en het nieuwe Bouwbesluit steunt Peter van de Leur de motieven van VROM om het Bouwbesluit te vernieuwen, met het doel om de hoeveelheid regels te verminderen, en nodeloos ingewikkelde regels te stroomlijnen.

Tekortkomingen

Van de Leur: “Ik steun de motieven, maar niet de uitwerking die daaraan is gegeven. Ik denk dat het oude Bouwbesluit – ik beperk me in mijn reacties tot mijn terrein, de brandveiligheid- een groot aantal belangrijke en minder belangrijke tekortkomingen vertoont, en het lijkt mij voor de hand te liggen dat een nieuwe versie die oplost. VROM (nu BZK) laat de bestaande problemen voor het overgrote deel voor wat ze zijn, en brengt wat onbezonnen een systeemwijziging aan. Ik verwacht daarvan eerder veel nieuwe problemen dan dat het bestaande problemen oplost.”

Pluspunt

Peter van de Leur is niet geheel negatief over het nieuwe Bouwbesluit. Hij ziet een pluspunt: “Eén belangrijk ‘veiligheidsgat’ wordt tot enige hoogte gedicht door in meer gevallen te eisen dat vluchten via beschermde verkeersroutes loopt. Ook het verlaten van de onzalige bezettinggraadklassen is positief.”

Minnen

Tot zover het positieve nieuws. Belangrijke minnen vanuit de brandveiligheidsoptiek noemt hij:

• Opvang- en doorstroomcapaciteit van trappenhuizen en opvangruimten is niet geregeld, om ondoorgrondelijke redenen wordt de nieuwe NEN 6089 die daarvoor is ontwikkeld niet aangewezen;
• De formulering van de eisen t.a.v. onafhankelijke vluchtroutes is onnavolgbaar, en gaat oeverloze discussies opleveren;
• De bestaande onduidelijke eisen aan de materiaalkarakteristieken van bouwconstructie, aankleding en versiering blijft bestaan.
• We leven al jaren met min of meer kreupele bepaling van de rookwerendheid van deuren, in afwachting van de Europese beproevingsmethode. Die is er nu al bijna 10 jaar, maar nog wordt die niet aangewezen.
• Niet-besloten ruimten, en ‘personen aangewezen op een route’ leiden nog steeds keer op keer tot zinloze discussies. Dat blijft zo.
• De bevoegdheid om voorstellen van gelijkwaardige oplossingen te beoordelen blijft liggen bij de gemeente. Daar ontbreekt het aan deskundigheid om complexe oplossingen correct te beoordelen. Dat is er dè oorzaak van dat een beroep op gelijkwaardigheid nooit zijn belofte heeft kunnen waarmaken, en feitelijk massaal door het bevoegd gezag de nek wordt omgedraaid. Hierin verandert niets.”