Ongeveer 3.500 sedummatten bedekken het dak van het nieuwe Centrum voor Levenswetenschappen van de Rijksuniversiteit in Groningen. Het duurzame gebouw, dat onlangs werd opgeleverd, heeft een sedum dakbedekking van 7.000 vierkante meter. Inclusief een grasdak op een hellend vlak van 440 vierkante meter. Architect Tanja Buijs-Vitkova van Uytenhaak Architecten in Amsterdam vond een groen dak passen bij een complex waar biologen hun werkplek krijgen. “Het gebouw heeft natuurlijke uitstraling en rijst als het ware uit de grond op. Deels ligt het ondergronds, overigens in een parkachtige campus.” Architectenbureau Uytenhaak ontwerpt vaker groene daken. “Meestal zijn het zichtdaken, vaak in combinatie met een dakterras.”
Groene daken: kwestie van lange adem
dinsdag 15 juni 2010
2 min
Het Universiteitscentrum (36.000 vierkante meter) herbergt kantoren, onderwijsruimten, laboratoria en diverse onderzoeksfaciliteiten. Bewust koos de architect, in samenspraak met de opdrachtgever, voor groene sedum met zo min mogelijk rood. Buijs: “Groen voegt zich beter in het landschap.”
Snel groen
Het bedrijf Veenstra Daktuinen en Vegetatiedaken uit Groningen liet de 50 kilo zware sedummatten aanleggen. Ze vergen iets meer onderhoud, maar het voordeel is dat er direct bij de oplevering al een groen dak te zien is. “Dat had onze voorkeur,” vertelt Buijs, “en het was ook een van de eisen van onze opdrachtgever. Als je sedumplantjes plant duurt het zeker twee jaar eer je het dak vol hebt staan. Bovendien zijn het vaker bolletjes die naast elkaar staan. Bij matten is het groen egaler.” Belangrijkste nadeel van een regulier sedumdak is dat het substraat, de aardelaag waarin de plantjes groeien, in de eerste jaren niet stabiel genoeg was voor een steile helling, aldus Buijs.
Sedumbedekking biedt, behalve een fraaie aanblik, tevens opname van CO2. Verder bergt het regenwater. Buijs: “Als er geen sedum op het dak zou liggen, zou het water bij een flinke regenbui naar beneden spoelen.”
Reactie toevoegen